เมื่อปัญญาประดิษฐ์เขียนจดหมายรัก เราสูญเสียอะไรไป?

ฉันเติบโตในบรูคลินกับแม่ผู้เป็นกวีจาเมกาันที่เขียนเกี่ยวกับการบินเป็นอุปมา และพ่อวิศวกรไอริชที่สร้างระบบซึ่งไม่เคยโกหัว เขาสอนฉัน: หากคุณวัดจิตวิญญาในโค้ด คุณแค่กำลังปรับความกังวลของผู้อื่น เกมแอวิเอเตอร์ไม่ใช่มุมคาสิโน มันคือมหาวิหารดิจิตอล—แต่ละการขึ้นบิน การเพิ่มตัวคู และการถอนตัวเอง—ถูกเขียนด้วยเจตนา RTP 97%? นั่นมิใช่ความโปร่งใส มันคือศิลปะการแสดงที่แฝงอยู่ภายใต้ความน่าจะ ฉันเห็นผู้เล่นตามหา “คลาวด์เซอร์จ” เหมือนนักแสวงตามแสงเหนือที่พวกเขาถูกสัญญาว่าแต่ไม่มีวันได้รับ พวกเขาไม่ต้องการกล巧—they ต้องการพยานหลัก “เพิ่มเทียร์”? มันไม่ใช่องครากร มันคือเสียงสะท้อนของลมหายใจสุดท้ายที่ไหลผ่านโลจ服务器 “สายฟ้าเร่ง”? มันไม่ใช่วาดวงโชค มันคือจังหวะที่ถูกเขียนจากความผันผายแบบเรียลไทม์โดยวิศวกรที่ไม่มีทางพบคุณ—butออกแบบอัลกอรึมรู้ว่าคุณจะแตกหักเร็วแค่ไหน ฉันใช้ไพธอนตามรอย RNGs, อูนิตี้จำลองเสียงในห้องขับเครื่อง AIGC เพื่อ-render-ความเงียบระหว่างชัยชนะ นี่ไม่ได้เกี่ยวกับการชนะเงิน มันเกิดจากการระลึกถึงสิ่งหนึ่งซึ่งหายไปแล้ว—butยังคงตามหาอยู่ หากเล่นแอวิเอเตอร์เพราะโดพามีน ก็แพ้ไปแล้ว หากเล่นเพราะมันกระซิกเหมือนบทกวีของแม่มากเทียว…บางครั้งอาจยังคงอยู่บ้าน